10 Şubat 2012 Cuma

Hayat Tekrar Devam Ediyor

Bir yoldayım, zifiri karanlık... Ne bir kimse var yanımda, ne de ışık. Tüm sevdiklerimi ya ben geride bırakmışım, ya da onlar benimle gelmemişler. Yolun ortasındayım. Ne önümü, ne arkamı görebiliyorum. Pes etmişim, kendimi bırakıyorum artık. Sonra bir ışık, gözlerimi kamaştırırcasına, hayata meydan okuyarak aydınlatıyor yolumu. Yürümeye başlıyorum tekrar. Yolun sonunu da, sonrasını da görebiliyorum artık. Bana ışık tutanı da alıyorum yanıma. Yol sadece iki kişilik. Bir ömür kadar uzun, bir rüya kadar kısa görünüyor. Ne ölümü, ne uyanmayı dert ediyorum artık. Hiçbir şeyi düşünmüyorum.